सांजवेळी साथीला सूर देऊन जा ना
रंग मावळतीचे जरा उधळून जा ना
तो सूर्य विझत चालला नभात एकटाच
भाळी आभाळाच्या चंद्रकोर रेखून जा ना
छे, कशास चर्चा त्या चतकोर आभाळाची
या घराच्या आठवणी उजळवून जा ना
चेहरे लेऊन येतील खोटी स्मिते अनेक
लक्ष्मणरेषा अंगणी जरा आखून जा ना
चांदण्यात वाचेन मी निरोप बोलके तुझे
इथल्या वार्यास तुझा गंध देऊन जा ना
पाऊले घेऊन चालली परक्या देशी तुज
मेघतुडुंब नैनात चैत्रमास फुलवून जा ना
कवयित्री: नयना वानखेडे
रंग मावळतीचे जरा उधळून जा ना
तो सूर्य विझत चालला नभात एकटाच
भाळी आभाळाच्या चंद्रकोर रेखून जा ना
छे, कशास चर्चा त्या चतकोर आभाळाची
या घराच्या आठवणी उजळवून जा ना
चेहरे लेऊन येतील खोटी स्मिते अनेक
लक्ष्मणरेषा अंगणी जरा आखून जा ना
चांदण्यात वाचेन मी निरोप बोलके तुझे
इथल्या वार्यास तुझा गंध देऊन जा ना
पाऊले घेऊन चालली परक्या देशी तुज
मेघतुडुंब नैनात चैत्रमास फुलवून जा ना
कवयित्री: नयना वानखेडे
४ टिप्पण्या:
आवडली :)
सगळीच आवडली त्यामुळे विशिष्ठ ओळी उद्दृत करत नाही.
सबंध कविता विलक्षण सुंदर..!
सुरेख रचना!
" तू जाताना वा-याला गंध देऊन जा, चंद्रकोर रेखून जा " या बद्दलचे आर्जव आवडले.
टिप्पणी पोस्ट करा