अश्रू!

येतो दाटून गळा, अश्रू होतात गोळा 

आले आभाळच भरुनिया काहीच न कळे

नको ओघळाया, पापण्यांना हळूच पुसतो, 

मला मात देत ओघळून होती मोकळे 

अश्रू असेच असती, किती लपवावे तरी 

ओघळती हलकेच, मन होते मोकळे

कवी: आल्हाद पाटील